Bene Rychter Pamiętacie z serialu tych dwóch robotników wylegujących się przed blokiem, którego budowa właśnie zamarła? Popijali mleko z butelki i, jak grecki chór, rozprawiali o istocie wszechrzeczy. Jednym z robotników był nieżyjący już Marek Frąckowiak, drugim żyjący jak najbardziej Bene Rychter. Niusia, suka Tosia, liczne kaczki, kury, gęsi i żywe karpie oraz Bene we własnej osobie żyją w harmonii w niewielkiej wsi niedaleko Ciechanowa. Odwiedziłem […]
Rękopis znaleziony w kolejce do proktologa. Czekałem na wezwanie do lekarza. Stolik między fotelami pokryty był kolorowymi tygodnikami. Leżały one również na półeczce pod blatem. I tam właśnie natrafiłem na brudny i postrzępiony zeszyt. Kiedy go otworzyłem na podartych kartkach ujrzałem równiutkie rządki odręcznego pisma. Nieznany autor używał ołówka kopiowego i dlatego w wielu miejscach wilgoć rozmywała tekst i był on nieczytelny. Duża część kartek była porwana, wiele było wyrwanych.
Kochani, szczęścia i wiele frajdy w Nowym Roku 2024. Tego samego życzę sobie, więc widzicie, że życzenia są mało skomplikowane i bardzo szczere. Po przygodach medycznych, które mi umilały i czyniły nad wyraz atrakcyjnymi ostatnie dwa lata mojego życia życzę sobie i Wam również zdrowia. To też życzenie proste i szczere. Spróbuję w nadchodzącym roku dołożyć swoją cegiełkę do Waszego szczęścia aktualizując w miarę często tę stronę i uzupełniając ją o nowe elementy. Będę
Kochani, szczęścia i wiele frajdy w Nowym Roku 2024. Tego samego życzę sobie, więc widzicie, że życzenia są mało skomplikowane i bardzo szczere. Po przygodach medycznych, które mi umilały i czyniły nad wyraz atrakcyjnymi ostatnie dwa lata mojego życia życzę sobie i Wam również zdrowia. To też życzenie proste i szczere. Spróbuję w nadchodzącym roku dołożyć swoją cegiełkę do Waszego szczęścia aktualizując w miarę często tę stronę i uzupełniając ją o nowe elementy. Będę wprowadzał memy, rysunki,
Moja córka mieszkająca w Amsterdamie, kiedy dowiedziała się o tworzeniu przeze mnie tej domeny, zadała mi brutalne pytanie: tata, po co ty to robisz? Równie dobrze mogła mnie spytać „tata, po co ty żyjesz?”. Efekt byłby równie nokautujący. Mimo to postanowiłem ten obezwładniający cios potraktować poważnie i odpowiedzieć samemu sobie, po co to robię i po co żyję. I po wielu godzinach intensywnego myślenia doszedłem do banalnych konkluzji. Tak banalnych jak sokratejskie „wiem, że nic nie wiem”, rzymskie „dura lex